12 Kasım 2013 Salı

sahaneligimi nerde unuttum

Nasil denk geldim de bloguma ulastim bilmiyorum ama neler neler yazmisim buraya. Neler paylasmisim boyle.

Bircogunu yaşadığımı unutmusum. Yazdigimi planladigimi hedefledigimi hepsini unutmusum.

Ama ben severim. Uzun zaman sonra bliguna girip de hayatinda degisenleri yazan blogculari. O yüzden okuyan var midir bilmesem de ben de yazmak istedim.

Niyetinden bahsettigim gibi yuksek lisansa basvurdum mesela. Her sey harikaydi. Basvurular yapildi bilim sinavina girildi. Bilim sinavi sonrasi basvuranlarin notlari listelendi. Birinci siradaydim. Saka gibi. 90 kusur kisi arasinda birinciydim. Mulakata girdim. Artik kesindi ben de yuksek lisans ogrencisiydim iste. Nerede kalacagim ne yapacagin nerede calisacagim hemen planlara basladim. Samur yine kizdi aceleci olusuma. Sonuclar aciklandi. Kabul edilmemisim. Once inanamadim. Kabul etmedim. Sonra kabul edilenler arasinda tanidik bi isim gorduk aradik konustuk derken "nasil soylesem bilmiyorum alinacak kisiler belliydi ve ben de biliyodum" dedi.

Hayatim boyunca unutamayacagim etkisini aylar sonra hala atamadigim bi olaydi benim icindi. Torpilim yoktu elenmistim.

Baska hicbir yere basvurmadim. O kadar nefret ettim ki yuksek lisans fikrinden. Onume bir suru okul ismi getirdiler ama hayir elim gitmedi. Kime kirildigimi bilmeden kirilmistim iste.

Sonrasinda torpil meselesiyle karsilastigim ayni sekilde sektore küstüğüm kirildigim 2 tecrubem daha oldu is konusunda.

2013 benim icin kendime guvenimi kaybettigim bi yildi kisaca.

Simdi calisiyorum. Nerdeyse cebimden yedigim bi iste. Sirf onumuzdeki senelere yatirim olsun diye. Seviyorum isimi. Ama iste yine de sisteme kufurlerim bi agiz dolusu. Her seye sifirdan baslamak zorunda kalisim benim hatam. Ama yapmak istediklerimde karsilastigim engel bep torpil oldu.

Cok sıkıcı bi yazi oldu bu. Okuyacak iki uc kisi vardi belki onlari da kaybettim.

Samur hala donmedi. Son bikac gunu artik. Yoklugunda cok buyudum sanirim. Tum kirildiklarimi kendi basima hallettim halletmek zorunda kaldim. Yoklugu koca bi bosluktu ve icini sadece kendimle doldurabilirdim oyle de oldu. Biraz da olsa buyudum bence. Dondugunde yine buyuk kalabilir miyim bilmiyorum gerci. 7 ay nasil gececek yazmisim buraya. Koskoca 10 ay gecirmisim onsuz. Insan dayanmak zorundaysa dayaniyor iste.

Hayatimda guzel seyler de oldu. Neden hep kotulerini anlattim ki? Onlari da daha sonra yazarim belki.

Onceki hedeflerimi gorunce her birinde yasadigim hayal kirikligi geldi sadece aklima. Oyle iste. 3 kotu deneyim koca bi ozlem ve zararina calistigim bi isle iste geldim burdayim.

5 yorum:

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

postu okumaya basladim,birinci siradayim filan derken beni heyecanlandirdin,sanki ben girip ciktim! Sonunu okuyunca hayal kirikligi yasadim bir an,gercekten üzüldüm,blogculuk bu demek herhalde,uzaktan hissetmek,sanki ayni seyleri yasamak...Is deneyiminiz olusuyor ama yinede daha iyi yerlerde tekrar görüsebilmek dilyegiyle,kafam o kadar dolu ki,ilk senin yazinla bosaltmaya calisiyorum bakalim...

Elif dedi ki...

Beni kaybetmedin, sonuna kadar okudum :) Tekrar hoşgeldin :)

Kitap Eylemi dedi ki...

hoş geldin :)Düzen bu maalesef.

M. dedi ki...

Hosgeldin sahane... bloga cok girmesem de yazilarini bekledigim insanlardan oldugunu fark ettim... Oyle de bi duygusal bag kurmusum kendimce :D
Yazinda sanki gelecegi gormusum gibi hissettim. Son yilimda olmam ve kafamda dolasan "ee bitince ne olacak yani?" sorusundan oturu belki...
Yuksek lisanstaki torpil ne kadar sinir bozucu. Okurken delirdim birebir yasamak kim bilir ne kadar yipratmistir seni... Lanet olasi sistem. O torpilli insanlarin da vicdani nasil rahat ediyor anlamis degilim...
Bu yorumu yazdigimda Samur donmus olacak herhalde... Ne mutlu sana :)
Hayal kirikliklarin olsa da vazgecme. Lutfen...

Profösör dedi ki...

Herşeyde bir hayır vardır. Bu inancı kaybetmemelisin. sonunda muradına ereceksin.